Transcription
Rotterdam, 3 november 1997
Lieve Vera en Aadje,
Zojuist haal ik jullie Kerstkaart/verhuisbericht naar de Keizersgracht in Amsterdam uit de postbus. De eerste kerstkaart en Aadje zou niet Aadje zijn als daar ook niet een "diepe" gedachte opstond.
Al die mooie huizen gebouwd door de arbeiders uit te knijpen.
Een paar jaar geleden kreeg ik een Remonstrantse dominee op bezoek. Zij verzamelde handtekeningen ter. bevordering van de wereldvrede en gerechtigheid en nog iets.
Of ik mede daarvoor mijn handtekening wild zetten?
Nee dus, want ik was tegen gerechtigheid. Grote verbazing, hoe kan een mens tegen gerechtigheid zijn. Nou, ik ben mijn leven lang gekoesterd, met een dak boven mijn hoofd, warmte en zo als het kindergebedje zegt: 'Melk en brood en een bedje om in te slapen. Als ik voor gerechtigheid ben, zou het nu de allerhoogste tijd zijn, dat ik nu in een slaapzak met vodden op een bank in het park werd gelegd en zes uitgeweken Ethiopiers in mijn heerlijke flat.
Ik pieker er niet over..
I
Nee, zo moest ik dat niet zo opvatten, dat bedoelde gerechtigheid niet.
Ja, in wezen natuurlijk wel en dat is het hypocriete van zo'n actie. We willen wel een beetje gerechtigheid, maar dan asjeblieft bij de buurman.
Ik ben nu zo oud, ik kan -en ik hoef de wereld niet meer te veranderen.
Daarom probeer ik dagelijks te genieten van wat de 'ongerechtigheidse' wereld mij, armzalige aardworm, biedt.
Ik wens jullie goede feestdagen en een gezond en gelukkig nieuw jaar.
Tante Jeanne
