Transcription
Herrn und Frau Dirkzwager- van der Have
Haus UFM MarktPlatz
Monbieler Strasse
7250 Klosters
Zwitserland
Amsterdam, 20 februari 1998
Beste Ouders in Zwitserland,
We ontvingen vader's brief uit Zwitserland met het vervelende nieuws dat het oog van moeder weer gaat opspelen. Blijft toch de vraag of de H.H. medici in Goes, die de symptomen bestreden hebben hebben, ook de kwaal gediagnosticeerd hebben?
a.s. Zondag bellen we en dan horen we meer.
Valt er wel te skiën voor de jongste generatie Dirkzwagers? Hier is het voorjaarsweer. Als je op je gevoel afgaat, zou je gerust kunnen beweren dat het begin mei is. En deze zachte temperaturen heersen hier al langer dan een maand. Het was ook prachtig weer op de begrafenis van Jooske de Iongh. Het was windstil en we stonden in de zon te luisteren naar het indrukwekkend verhaal van "jonge" Evert's beschrijving van zijn moeder. Hoe goed kennen kinderen hun ouders? Het zette mij aan het denken en ik dacht terug aan de logeerpartij in december toen vader en ik vele gesprekken gevoerd hebben over zijn jeugd en na de tussenbalans, die opgemaakt werd over zijn leven, merkte hij op: "ik glorieer in mijn nageslacht."
De zon en de kale takken van de iep veroorzaken caleidoscopische patronen op mijn schrijfpapier. Ik sta op het punt om mij in een "tenue de ville" te hijsen om met Vera naar het platteland te gaan en daar te dineren bij Onno en Els. Daarvoor gaan we nog op bezoek bij Fleur Verhorst, die in het ziekenhuis is opgenomen voor mysterieuze kwalen: één oog ziet niets meer, koorts etc.etc. Het heerst !!
Gisteren werden Vera en ik gevraagd om in te vallen bij een ambassadeurs-diner op de Keizersgracht 674, ambtshalve gegeven door Grootmeesteres van Hare Majesteit: mevrouw van Loon. Frits Korthals Altes, voorzitter van de Eerste Kamer, werd overvallen door griep en moest verstek laten gaan. Het is niet geheel mijn wereld en naar mijn mening is een ambassadeur een atavistisch fenomeen in de wereld van satellieten en internet (communicatie ADD).
Aan tafel was ik geplaatst naast Barones van Geen, die in mijn studententijd in Utrecht daar als Irene Haverkorn van Rijswijk rondliep mooi te wezen. Zij heeft volgens mij nooit een boek ingezien. Zij was ook een genodigde van mijn "diner dansant" in sHKK aan het einde van mijn eerste jaar in Utrecht. Nu is zij de derde vrouw van Baron van Geen, die drie kinderen heeft overgehouden uit zijn eerst huwelijk en één kind uit zijn tweede huwelijk. Zij zelf heeft geen kinderen, omdat zij geslachtsziekte (chlamydia ?) heeft opgelopen, vertelde zij mij tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht.
Aan de andere zijde naast mij zat mevrouw d'Hollosy-van Rappard, die ook geen kinderen kon krijgen omdat zij in haar kindertijd in het jappenkamp ernstig ziek was geweest, vernam ik tussen het hoofdgerecht en het nagerecht. Interessanter te vermelden is het feit, dat zij met een grote pleister op haar onderlip aan tafel zat. Haar hond een Engelse Bulldog had speels een stuk uit haar lip gebeten, het geen verdwenen is in de maag van de hond. "Kiss your dog and bite your wife" Is toch geen goed advies als afscheidsgroet, dat Amerikanen plachten te zeggen in de tijd, dat ik nog voor de Bank of America Nt & SA werkte.
Ik moet stoppen. Geniet van de "company of Bill Dirkzwager and his family". Vandaag geen gouden-plak gehaald In Nagano (Olympische winterspelen in Japan) en kunnen we ons verheugen op een krant met echt interessant nieuws morgen.
Jullie groetend, ook van Vera, Aadje
P.S.
Maurits van Loon, de echtgenoot van Martine, die boven het Museum van Loon woont, heeft nog afschriften van de correspondentie van zijn voorvader met Gerard van Loon (1683-1758), de numismaat. Daar kan ik fotokopieën van krijgen.
