Transcription
Amsterdam, 15 Sep.1999
Beste ouders in sHHK,
Ik knipte uit twee folders de saillante informatie uit m.b.t. de historie van de klipper, waarop wij familie en vrienden ontvingen op 11-en 12 septamber j.l. ter gelegenheid van de viering van 30 jarige echtverbintenis van Vera & Aadje
Ziet de metamorfose van een eenvoudige vrachtvaarder tot elegante Klipper. Als je van iets "lelijks" iets "moois" maakt, heb je het geluk in de wereld vergroot, is mijn mening.
Een boer, met een boerenbedrijf, heeft een zoon, die de zeevaartschool heeft doorlopen. Hij kocht de vrachtvaarder en investeerde in het project opdat er een renaissance plaats kon vinden.
Begenadigd door het prachtigste weer van de wereld was dit weekend een Godsgeschenk. Een ieder aan boord voeld zich als een God op de Olympus. Het klinkt onbescheiden om je eigen 'venture' (want het was met het oog op het veranderlijke weer een waagstuk) zo op te hemelen, maar hoe anders komen jullie het te weten?
De tijd vliegt snel en het nieuwste 'buzz-word' is "onthaasten".
Jezelf een moment uit het verleden je te herinneren, is ook een vorm van onthaasten. Laat de werele maar doordraaien, mijn gedachten gaan terug naar 14 augustus j.l., toen het ouderpaar Bertie en Ab hun kinderen met hun vrouwen te dineren uitnodigden te hunne huizen. Het was een bijzondere gebeurtenis en naar mijn beste weten, was het de eerste keer dat we zo gezamenlijk bij elkaar waren. Ik zal toch wel via de telefoon bedankt hebben, maar dat is niet "on the record". Behalve mijn verlate dankbetuiging, die ik ook namens Vera doe (Husband are wife are one and the husband is that one), spreken de foto's boekdelen.
Dit is dan mijn "gegroet mijn zuster Ursula", brief, "ik ga naar Amerika". Veel liefs + groeten, ook van Vera en blijf gezond, Aadje
