Transcription
Mevrouw H.J. de Vries-van den Blink
Ridderhoflaan
Vleuten.
Rhoon, 11 april 1993
Lm,
eerste Paasdag was het te nat om in de tuin te werken.
De dag begon met opstaan om thee te zetten en die uit te serveren in de slaapkamer--'tea for two'--met twee beschuiten met roze-witte muisjes. Daarna schoten wij onze alledaagse plunje aan i.t.t. de goegemeente, die Paasbest gekleed op visite gaat. Wij brachten de dag voornameljk lezend door.
Vera is een "doe mens" en heeft het moeilijk met een dag lezend door te brengen.
(terzijde anno 2025 : 'Het is een ramp weinig beleefd te hebben en een nog grotere weinig gelezen te hebben'.quote van Evelyn Waugh, (1903-1966)
Als troost besloten we 's-avonds naar de film
"Scent of a Woman" te gaan (zien!!).
Ik had drie boeken onder handbereik
1) Verhalen van Turgenjew (1818-1883)
2) Leren tekenen met je rechter hersenhelft.
3) Verhalen van Couperus (1863-1923)
In de verhalen van Turgenjew zijn de vrouwen altijd vermoeide schoonheden, quote: "En wat zij ook deed, welk werk zij ook ter hand nam, --al stak zij maar een draad door het oog van de naald of streek ze maar een rok op met een strijkbout, alles ging haar even sierlijk af, en als het ware..... u zult mij niet geloven.... als het ware ontroerend. Zij had iets aandachtigs en vastberadens, iets eerlijks, treurigs en liefs. Ik heb nooit vernuftige taal van haar gehoord, maar ook geen platheden en verstandiger ogen heb ik nimmer gezien." einde quote.
Zulk een beschrijving kan ik projecteren op een mij bekende vrouw. Dat roept de vraag op: Is het herkenbare dan toch een essentialia voor KUNST?'
Volgens het "Leer Tekenen" boek moest ik als opdracht een tekening maken van een portret uit mijn naaste omgeving, die ik hierbij insluit, zodat je vandaag voortbrengselen van zowel mijn rechter- als linkerhelft ontvangt. Dus eigenlijk van heel mijn geest.
Vele romans verhalen over het streven naar het welhaast ONBERIJKBARE. Vele obstakels worden beschreven in toenemende intensiteit van verlangens recht evenredig met het toenemend aantal der obstakels.
Couperus eindigt zulk een streven naar het onbereikbare in zijn verhaal, als volgt:
Neen, ik spot nog niet. Het belachelijke is soms het ideale in ons mensen. De kinderlijkheid, die in ons man en vrouw blijft, is dikwijls het hoog menselijke. Lief te hebben wat verre van ons is; lief te hebben met vuur en innigheid door onze eigen transperante illusie heen...en die liefde te bekennen aan een vriend, is de roerende naïviteit van de goddelijke dwaasheid die, zo niet állen, in vélen van ons schuilt, in zovelen, dat het U misschien
zou verwonderen, zo zij allen het aan U bekenden.
Couperis kwalificeert "liefhebben wat verre van ons is" en dit aan een vriend bekennen als een ontroerende naïviteit van de goddelijke dwaasheid. Hoe naïf en zonderling, maar Hemels moet het zijn om deze liefde niet aan een vriend, maar te bekennen aan het object van de liefde zelf?
Goden behoeven geen rekenschap af te leggen van hun dwaasheden in tegenstelling tot de sterveling, de mens. Mensen zijn aan tijdgebonden en moeten zich altijd verantwoorden ten op zicht van de toekomst. Kunstenaars kunnen wel eens oogje dichtknijpen (to turn a blind eye) ten aanzien van de toekomst. Zij worden beoordeeld op hun werken, die zij nalaten. Gewone mensen worden beoordeeld op hun sociaal gedrag door de volgende generaties.
Rijk worden was geen levensopdracht. Arm worden hadden we niet beoogd. Wanneer ben je arm? Kan je ongelukkig zijn in verband brengen met het arm of rijk zijn? Hoeveel rijke mensen heb ongelukkig zien zijn? Toegegeven, je kan beter in een Jaguar huilen dan in een stadsbus. En hoeveel arme mensen heb ik gelukkig zien zijn ? Legio.
De mate van je in harmonie gevoelen met je levensomstandigheden is bepalend voor het al of niet gelukkig zijn.
"La tristesse est le passage de l'homme d'une plus grande à une moindre perfection", aldus Baruch Spinoza (1632-1677) Het zijn de 'passages, die het leven schrijnend kunnen maken, vooral als deze geschieden zonder doorgangs rituelen.
Lieve M, alles in aanmerking genomen, vond ik dat je een gezellig prachtig huisje hebt in Vleuten in de Ridderhoflaan in een KUT (excusez le mot) buurt, wat de mensen betreft. Maar als de Dirkzwagers, en nog wat andere nette mensen, die uit het arbeidsproces, nolens volens, worden gestoten, nou eens in die zelfde straat zouden komen wonen?...Nou? Vleuten stal onmiddellijk mijn hart bij het binnenrijden van het dorp.
De de letters van naam Vleuten verbergen vele woorden: Leut, lente, vent, eten, teen, neten, net, vleet, velen, leven, neut, vel, vete en teven.
Wat Vleuten ontbeerde was een kunstenaar, Toekomstige promovendi zullen dissertaties schrijven over de schilder Em van den Blink met als onderwerp: "De invloed van haar Vleutense-periode op haar latere werk." Over werk gesproken: "Au travail !"
Ik Blijf ! Je Thym yfr
