Transcription
Enkele Bankiers zijn aan het redetwisten over
de verdeling van zeven parels, die een fortuin waard zijn.
Eén van hen overhandigd twee parels aan de man aan zijn
rechterhand. Daarna twee aan de man aan zijn linkerhand.
"Ik", zei hij, "zal er drie houden."
De man aan zijn rechterzijde rëageerde: "Hoezo, houd jij er drie ?"
"Omdat ik de leider ben," was zijn antwoord.
" O, maar hoe komt het dat jij de leider bent?" was daarop zijn reactie.
"Omdat ik meer parels heb !:" was de onomstotelijke conclusie.
Rhoon, 8 september 1993
Beste ouders,
zie hier, nog een impressie van mijn ontmoeting met de Corporate Banking Director van de lloyds Bank in 1993 in Londen, die op mijn ontslag aanstuurde na 12.4 dienstjaren.
Het is geen gesprek tussen gelijkwaardige partijen, die om de tafel zitten. De ene partij is zo machtig, dat ie zijn wil aan de andere partij kan opleggen. De sterke partij oefent zijn "undue Influence" uit en de zwakke partij weet maar al te goed dat: "Beggars are not choosers". Na wat rituelen en nog wat woordschermutselingen wordt het 'Stikken of Slikken- bod op tafel gelegd. London locuta, causa finita.
" Causa finita: of niet, toch vraag ik mij af of een juridische structuur voor een organisatie Is opgezet ten dienste van de MENS of staat de Mens in dienste van een abstracte organisatie, welke door tabellen, cijferreeksen, ratio's en door computer-print-outs een eigen leven is gaan leiden en zodoende een "Brave New World"schept.
De menselijke geest is in die wereld ondergeschikt aan een mechanisch wereldbeeld van de abstracte organisatie met veel memory en weinig mind.
Werken in zulk een organisatie is geestdodend.
Al het werken moet leiden tot vrije tijd om ons aan deze "Brave New World te kunnen onttrekken, is de mening van de briefsteller
De Vrije tijd moet dan wel net zo zorgvuldig worden besteed, als we onze werkzaamheden in een arbeidsverhouding zouden indelen. De vrije tijd wordt niet verworven, alsof we een akkertje bebouwen, instrueert Petrarca (± 1300-1370) het nageslacht in zijn boek;"Het leven in Eenzaamheid".
De MENS als een verlengstuk van een alles-overheersend systeem is niets anders, dan een moderne vorm van slavernij.
In mijn betrekking tot de verschillende mensen uit mijn omgeving heb ik altijd getracht de individuele waarde van ieder mens aan te spreken. Ik vind ieder mens op zich bijzonder. Deze visie wordt door mijn huidige werkgever niet onderschreven. De mens is een "quantité négligeable," waar men zo nu en dan helaas op moet terugvallen.
Zomaar een gedachte over mijn "Unvollendete" bij de Lloyds Bank. Aadje
