Transcription
Amsterdam, 3 januari 1999,
Beste Ouders in 'sHHK,
3 januari schrijven we boven de brief, " Time flies!" Er is nog geen pilletje uigevonden om de tijd stil te zetten. Onder bepaalde voorwaarden kan "tijd gestold worden in onze herinnering. Eén van die voorwaarde is dat je tijd op een bijzondere wijze wordt beleefd, bij voorbeeld in gezelschap van mensen wier gezelschap je bijzonder waardeert. Oudejaarsavond 1998, dat overging in het nieuwe jaar 1999, was voor ons (i.e Vera en ik) een hele bijzondere belevenis.
Sta mij toe om in't kort te schetsen waarom deze "oud op nieuw viering" anders was dan vorige keren.
De jaarwisseling is een doorgangsritueel, waaraan we een feestelijke tint geven aan iets wat we verloren hebben, te weten de 365 dagen tijd van het vorige jaar.
We zingen wel het "Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen" van Rhijnvis Feith (1753-1824), maar aan de diepere betekenis ervan willen we niet herinnerd worden op de jaarwisseling.
De begrafenisdienst van van David Vermerris op 31 december deed me op deze dag beseffen de tijdelijkheid van ons bestaan. En toen ik Oom Daan over de verdiensten van David hoorde vertellen tijdens de afscheidsdienst en over de inspanningen, die hij verriht heeft om datgene te bereiken wat hij bereikt heeft, kwam bij mij de gedachte op: '"Wat gaat er een schat aan kennis en aan ervaring verloren met de dood verloren. Het leven gaat door voor de achterblijvers.
Terugkijkend op het jaar 1998 zijn we dankbaar ('t Klinkt een beetje dominee-achtig, maar ik kan geen beter woord vinden om mijn gevoel te verwoorden) dat Moeder weer "fit as a fiddle" aan tafel zat. (Hoe 'fit' is eigenlijk een 'fiddle', vraag ik mij af?)
De vooruitzichten waren in juli/augustus toch niet rooskleurig. Als het niet zo goed was afgelopen, dan geloof ik niet, dat we op de 31ste december 's-avonds zo'n overheerlijk kerry-soep zouden hebben gegeten noch de gekookte ossentong. Het was een feestelijk maaltijd tezamen met oom Daan. De wijn was gedecanteerd en ben vergeten om de afkomstige streek -en jaar van de verrukkelijke wijn te vragen, want daarover had ik opschrift de loftrompet willen afsteken. Oom Daan gaf in zijn tafelspeech een verhaal over het ontstaan van het bedrijf D.J.van der Have (ab ovo) en de ontwikkeling daarna. Zeer opportuun voor het Oudejaar. D.J. van der Have startte zijn boomkweekerij aan het begin van een 20 jarige landbouwcrisis. Het voortbestaan van het bedrijf is te danken aan zijn ondernemingsgeest en doorzettingsvermogen.
Door zijn zoon werd een sterkte/zwakte analyse gemaakt m.b.t. de bedrijfsvoering en hoe de derde generatie na de Tweede Wereldoorlog praktisch van "scratch" moest beginnen (jaaromzet toentertijd fl 400.000,-)
Tegen middernacht werden de oesters geserveerd. Oesters zijn hermafrodieten, die om de 6 maanden van geslacht wisselen. Alleen in de mannelijke fase zijn oesters geschikt voor consumptie.
Stel je voor dat dat bij mensen ook zo zou zijn, dan had je twee "garde robes" (een mannelijke en een vrouwelijke) nodig. Wat zou dat goed zijn voor de economie.
Om klokslag 12 omhelsden wij elkaar en wensten wij een ieder "all the best" voor het nieuwe jaar en vooral een goede gezondheid..
Oom Daan bracht een prachtige fles Dom Perigon cuvé ... Champagne mee, die hij gekregen had van zijn zakenrelatie
John Muller. Met hem had hij een oester-kwekerij opgezet aan de Oostkust van de U.S.A. De kwekerij is geflopt en Oom Daan was zijn investering kwijt.
Het verbaasde mij niet. Ik werd in mijn tijd als kantoor directeur van de bank in Rotterdam gewaarschuwd om met deze meneer geen relatie aan te knopen. Ik constateer dat hij wel een goede smaak had om de juiste Champagne cadeau te doen.
Als onze hersenen ophouden met het opslaan van herinneringen, dan is er tenminste een summier verslag van een superbe oudejaarsviering 1998 vastgelegd op papier.
Nogmaals onze dank.
Veel liefs van Vera en van jullie secundo, Aadje
