Transcription
Familiën Albert Dirkzwager
Haus UFM Marktplatz
Monbieler Strasse
7250 KLOSTERS
Zwitserland
Amsterdam, 4 maart 1998
Beste ouders,
's-Middags 14.00 uur
Het is een winderige regenachtige dag en ik zou mij het liefst willen verbergen in een boek, maar even nog niet. Ik heb Willem beloofd de YE cijfers van het bedrijf "Hendrik Veder" te analyseren. Met deze kennis zou hij geld kunnen verdienen.
Naar mijn mening, kan men activiteiten onderscheiden in twee categories:
1) activiteiten gericht op geld verdienen en
2) alle andere activiteiten.
De eerst activiteit is de gemeenschappelijke noemer voor het streven naar zekerheid i.e. naar de voorspelbaarheid van de toekomst en zijn vervulling van idealen.
Onlangs kocht ik een telefoonkaart met een chip (een soort spaarvarken). Die chip bevat een aantal telefoontikken (minuten) en die verdwijnen al naar gelang je belt, met gebruik van je telefoonkaart, in een telefooncel. Over niet al te lange tijd verdwijnt het fenomeen telefooncel omdat een ieder een draagbare GSM-telefoon bezit. Maar dit terzijde.
Overigens je zou een museum kunnen oprichten van overbodig geworden gebruiksgoederen zoals: de handkoffiemolen om koffiebonen fijn te malen, de langspeelplaat, de kroontjes pen, de telefoon met een draaikiesschijf om het telefoonnummer te kiezen voor een gesprek, het wasbord, het perronkaartje voor een toegang op een NS-station etc. en straks ook de telefoonkaart, die sedert ± 1980 is geïntroduceerd.
Op één zo'n telefoonkaart las ik de tekst: "Jongeren zijn erg onzeker momenteel."
In dit tijdsgewricht werd het voor hun ouders alleen maar mooier, maar dat gaat niet op voor de huidige jongere generaties. Er zijn geen grote waarheden meer om je aan vast te houden. Productmerken nemen de plaats in van politiek en religie. Jonge mensen zijn vooral op zoek naar geluk en dat vinden zij in zelfontplooiing en het realiseren van kleine persoonlijke -en vaak tijdelijke idealen.
Het mankeert dus aan de zoektocht naar de vervulling van grote waarheden.
Als we het eens zijn met de hierboven gestelde redenering, dan is mijn vraag:
'Was er in jullie tijd een grote waarheid? En zo ja, welke?
Of zou het kunnen zijn dat de "onzekerheid' altijd het 'fatum' van de mensheid is geweest?
Ik las, over onzekerheid gesproken, dat in de Dertig-jarige oorlog van 1618-1648 vijfendertig procent (35%) van de bevolking, in wat nu Duitsland heet, door oorlogshandelingen om het leven is gekomen.
Of zou het hedendaagse mopperen over onzekerheid een uiting van welvaart zijn omdat de gebraden haantjes hun (de jongere generaties) niet in de mond vliegen? Ander onderwerp.
Vandaag hebben we gestemd voor de samenstelling van de Gemeenteraad. Men verwacht een "all time low" opkomst van stemgerechtigden. Wat is dan nog de waarde van een Volksraadpleging, is mijn vraag? Toegegeven, veel van mijn tijd besteed ik niet aan het 'Nut voor het Algemeen", maar een onverteerbaar aspect vind ik dat we opgezadeld zitten met een Staatsschuld van Nlg 500 miljard. Als de rente één procent stijgt, vliegt er zo additioneel Nlg 5 miljard de deur de deur uit aan rente. Rente is een autonoom verschijnsel. Hoe krijg je deze schuld uit de boeken? Als iedere Nederlander éénmalig Nlg 33.000,- betaalt is de schuld verdwenen.
Overgaand weer op een ander onderwerp. De kroniek van het Dirkzwager-gezin.
Floris spreken we minder nu die zelf een domicilie heeft aan de Overtoom. Wij zijn verheugd dat hij zich een wintersport vakantie gunt en niet solidair is met zijn "Dulcinea." Reinoud is aan het studeren voor zijn laatste tentamen of examen. Daarna moet er weer eens gesproken worden over wat hij met de rest van zijn leven wil gaan doen. Verder studeren is een uitstel van de maatschappelijke keuze en het impliceert dat hij pas op 28 jarige-à- 29 jarige leeftijd toe-treed tot de grote mensenwereld.
Van mij krijgt hij de "support"om nog een 3 à 4 jaar te studeren, maar dan moet het een zeer bewust "willen" zijn. Met andere woorden, het mag geen negatieve keuze zijn in de trant van: " Ik weet eigenlijk niet wat ik wil, laat ik dan maar studeren."
Vera is vanmiddag bij haar moeder in Bilthoven op bezoek. Zij verheugd zich op een weekje Frankrijk met golfvriendinnen. Zij wil graag een 'baantje' om wat geld te verdienen om dan de inkomsten naar believen te spenderen, zegt zij.
Tot slot over Aadje: Onlangs ben ik naar een 4de begrafenis geweest in twee maanden tijd. Zo oud ben ik toch niet? Maandag overleed de moeder (bijna 90 jaar) van Dorrie Gallagher, onze Milanese vriendin. Dorrie is Nederlandse en haar moeder woonde in Amsterdam. Ik maak na de operatie weer afspraken en probeer het vliegwiel in beweging te zetten.
Tot op heden hebben wij geen spijt van het wonen in Amsterdam.
Wensen jullie nog een heerlijke tijd toe in Klosters.
Veel liefs en groeten, Vera & Aadje
