Transcription
Mlle's Annemari -et Conny Gualthérie van Weezel
Straatsburg
Frankrijk
Lieve Annemarie & Connie,
wat stom van me, ik ben het boek, dat ik nu lees, vergeten in Rhoon. Gebeurt zoiets jullie ook wel eens? Wanneer je een boek uitverkoren hebt om te lezen, dat je in het begint aarzelt of wel aan je verwachting zal voldoen. Je moet vertrouwd worden met de beschreven personen in het boek. Je vraagt je af of die je zullen boeten? Een dan komt het moment dat je nieuwsgierig wordt naar het verdere verloop van het verhaal. Niets is vervelender dan wanneer je in deze fase van het verhaal, je vergeten hebt boek mee te nemen naar Amsterdam bij je vertrek uit Rhoon.
Bij mensen kan je hetzelfde ervaren. Net als je iemand aardig gaat vinden, is zij/hij uit je gezichtsveld verdwenen. Maar naar mensen kan je een brief schrijven of met zij.hij telefoneren. Ik zou nou wel met mijn boek willen telefoneren, als het boek kon praten. En toch vermoed ik, dat alle boeken over, zeg, 50 jaar als luisterboeken op Compact Disks staan. Dan lezen we geen boek meer. maar luisteren we naar het verhaal in een boek. Het boek zoals wij heden tendage kennen is dan te kostbaar. Grondmateriaal van papier is bomen. Bomen omhakken voor de productie van papier is slecht voor het milieu.
Enfin, omdat ik mijn boek bij het vertrek ui Rhoon vergeten ben, zit ik hierin ,mijn zolderkamer in Amsterdam bij een brandend kaarsje en luister naar de muziek van de componist Henry Purcell (gestorven 1695).
Hé, dat is gek, er wordt op de deur geklopt....., de deur gaat open.... en daar komen Annemarie en Con op bezoek ! Wat gezellig. Hoe hebben jullie de weg hierna toe kunnen vinden? Ook toevallig ! Ik was net bezig jullie een brief te schrijven. Ik kwam in een boek van Kees Stip zo'n gek gedichtje tegen,
dat ik jullie niet wilde onthouden:
Op een Mot
Terwijl toch opgewekt van zin
een gulzig mottenwijfje in
de Tweede kamer in den Haag de
tapijten kamerbreed beknaagde ,
eten haar kinders en haar man,
daar maar een kamerfractie van.
Toegeven, Annemarie, "La Tristesse de la Lune" van Baudelaire is veel en veel gevoeliger. De vrouwelijk maan, die steeds een traantje laat omdat zij moet wijken voor de overheersende zon. Maar gelukkig is er nog een dichter, die de traan opvangt en in zijn hart bewaart.
Er zijn twee dingen die mij fascineren en dat zijn: De Ziel en het Gevoel..
Ik meen zelfs dat ± 400 jaar na Christus de Kerkvader Augustinus van Hippo (354-430) opgemerkt heeft dat we beschaafder worden al naar gelang we steeds meer kunnen quantificeren.
Abstracte begrippen als de Tijd en de Temperatuur hebben we al in getallen kunnen (vangen) uitdrukken. Maar we kunnen bij Albert Heyn nog niet een pondje gevoel kopen of "1.5 ons" Ziel' of zou het zo zijn, wanneer we een dik boek in de boekwinkel kopen, dat we dan een "pond gevoel" gekocht hebben? En als we een film (met een onrechtvaardig thema; ADD) bekijken, krijgen we dan een "rantsoen" gevoel? Het is toch zo, dat de ene mens bij het aanschouwen/lezen van een bepaald beeld of over een gebeurtenis, diep ontroerd raakt, terwijl het de ander onverschillig laat.
Dus gevoel heeft iets te maken met je innerlijke geestelijke gesteldheid m.b.t. de buitenwereld.
Gevoel is iets subjectiefs en kan daarom niet objectief gequantificeerd worden.
Over smaak (i.e. het vermogen om te oordelen overschoonheid) valt niet te twisten. Maar er zijn vele mensen, die niet het vermogen hebben tot oordelen
over wat al of niet "schoon" is. Die laten zich leiden door anderen, (met een gevormd oordeel; ADD) voor wie ze respect hebben. Zij willen dan eigenlijk precies als die ander zijn. Die is dan hun rol model.
Er zijn ook veel mensen, die het zo druk hebben met geld verdienen, dat zij geen tijd meer over hebben om een eigen oordeelsvermogen over "Schoonheid" te ontwikkelen. De telefoon rinkelt ! Ik merk dat er niemand in de kamer is, behalve ikzelf. Dus jullie waren helemaal op bezoek ! Al schrijvende sloeg ik in mijn verbeelding een brug in de ruimte en tijd naar jullie. Ik heb niet eens gevraagd of het goed gaat op school en wat jullie plannen zijn Maar dat zullen we "à la prochaine fois" aan de orde laten komen. Ook komt er dan nog een uitwijding over "de Ziel." Nu zijn jullie zielig met de vele examens voor de boeg. Veel liefs, ook aan Pappie en Mammie, Aadje
