Transcription
Noordwijk, 12 april 1997
Beste Floris,
in 1971, 26 jaar geleden, begon ik aan mijn eerste reguliers baan bij de Bank of America NT & SA te Rotterdam. De geest die ik daar aantrof, was er één die ons het gevoel gaf dat alle employé's tot één 'big family' behoorden. Op één dag van het jaar werd er de "Founders day" gevierd. Op die dag sprak de 80 jarige dochter van de oprichter van de Bank Claire Giannini te samen met de voorzitter van de Raad van Bestuur (the President) Tom Clausen de verzamelde stafleden (the employé's) van het kantoor toe d.m.v. het afdraaien van een flexibel grammofoonplaatje. Ieder kantoor was geïnstrueerd om een bos rode rozen aan te schaffen met een aantal rozen evenveel als het aantal vrouwelijke kantoorgenoten. Aan het einde van de werkdag (close of business) kreeg iedere vrouwelijke employee één roos mee bij het verlaten van het kantoor.
De "speech "van Claire begon met de standaard aanhef: "Dear fellow Bankamericans." In die dagen was het personeel nog een "asset.
Heden ten dage is het personeel nog "useful" om "en plein public"in redelijk grote aantallen te ontslaan met het oogmerk de beurskoers op te drijven.(Herstructureren is het daadkracht tonen van falend management; ADD)
De tijden zijn veranderd. Het vergaren van puisant vermogen schijnt de primaire doelstelling te zijn geworden van de bestuurderen in het bedrijfsleven. De honorering staat niet in verhouding tot de magnitude van hun beslissingen.De macht die zij uitoefenen om zich extravaganteremuneratie regelingen te verschaffen is niets anders dan '"abuse of power." Kleinburgerlijke hebberigheid, die tracht met krampachtige redeneringen een rechtvaardigsgrond te vinden voor deze "sheer daylight robbery."
Ik heb niets tegen het feit dat, niettegenstaande het hoge salaris, er toch een premie wordt betaald voor de wisselvalligheid van de toekomst. Een
voetbaltrainer die niet inspreert noch motiveert wordt ontslagen. Zelfs als de trainer zijn elftal wel inspireert en motiveert wordt hij ook ontslagen als de resultaten niet voldoen aan de verwachtingen. Idem dito zou dit standaard moeten gelden voor het gremium van de Raad van Bestuur. Echter door het toedoen van slecht management (i.e.verkeerde beslissingen van goed management) moet er geherstructureerd worden; wat er in de regel op neer komt dat het management blijft zitten en 1000-den employé's afgedankt worden.
Ik weet wel, het ie een materie waar jij nog niet aan toe bent,maar toch weet jij mijn mening. Veel groeten, Aadje
Bijlage: een Elsevier Column over "Hebzucht'd.d. 8 maart 1997 van Hans Crooijmans
Hebzucht vormt de grootste bedreiging van "corporate America." Die stelling kondigde Peter Drucker, vooraanstaand manager-goeroe, driekwart jaar geleden in "Wired" een Amerikaans maandblad.
Volgens Drucker heeft er zich bij topmanagers een haast tomeloze geld -en graaizucht meester gemaakt. Deze "greed" stelt het werk voor de onderneming in de schaduw. Sterker nog: als het erop aankomt, wegen voor topmanagement de eigen financiële belangen zwaarder dan de belangen voor het bedrijf, waar men op de "payrol" staat. Schromelijk overdreven allemaal? Geenszins.
In Drucker's woorden schuilt wel degelijk een kern van waarheid. Zelfs binnen ABN en Amro is vorige week twijfel gezaaid over de nobele motieven van de eigen bestuurders.
Wat Louis de Bièvre en zijn vrouw dit najaar van 1992 precies hebben uitgespookt, is een geheim dat zij tweeën bewaren. De officiële versie luidt, dat mevrouw de Bièvre des tijds geheel op eigen houtje misbruik maakte van de voorkennis waarover haar man uit hoofde van diens functie (lid van van de raad van bestuur van ABN AMRO) beschikte. De Bièvre zelf had, naar verluidt, geen flauw benul van het feit dat zijn vrouw, die voorkennis over een aanstaand bod van de Bank op het vastgoedfonds Breevast zou kunnen hebben, en die kennis via een verboden beurstransactie te gelde zou maken. Behalve de specifiek op dit geval toegesneden onbeantwoorde kwestie (zoals: was mevrouw de Bièvre, op grond van summiere informatie, mans genoeg om zelf conclusies te trekken over het verwachte koersverloop van de betrokken aandelen?) prangt die ene, het "voorbeeld-Breevast" overstijgende vraag. Wat bezielt iemand, die beschikt over een godsvermogen; mevrouw de Bièvre is de weduwe en erfgename van Piet van Doorne, de man die met DAF fortuin had gemaakt, om al dan niet in overleg met haar niet onbemiddelde echtgenoot, langs verboden weg nog gauw enkele tonnen extra binnen te halen?
Hier moeten we bij Drucker te rade gaan. Want hebzucht is de enige bevredigende verklaring. Echte hebzucht is sterker dan koele ratio. Hebzucht is is een verschijnsel van alle tijden en komt voor in alle sociale lagen. Edoch, de sterke indruk bestaat dat er juist in kringen van welgestelden en beter betaalden er het fanatiekst op meer geld wordt gejaagd. Genoeg is in een bepaald stadium niet meer genoeg. Wie zijn eerste miljoen verdient, rust niet voordat hij het tweede heeft binnengehaald. Het moet gezegd worden, het tweede miljoen vergaren gemakkelijker is, dan het eerste. Met veel geld kan pas echt veel geld verdient worden. Kwalijk en ergerniswekkend wordt de hebzucht als lieden hun positie binnen een bedrijf misbruiken met als doel er privé stevig op vooruit te gaan. Dat laatste gebeurt helaas steeds vaker.
Zie de vanzelfsprekendheid waarmee hoger management van bedrijven zich tegenwoordig topsalarissen toebedeelt, inclusief bonussen, opties, tantièmes, pensioenregelingen en andere goudgerande arbeidsvoorwaarden. Zie de grote haast die directies, van te privatiseren nutsbedrijven en ander (semi)-overheidsdienste, maken met "aanpassing aan de markt"van hun salarissen.
Zie ook de schaamteloosheid, waarmee topambtenaren zich met gouden kettingen keten aan een ministerie, de justiële dienst, de politie of een gemeentelijke dienst sociale zaken.Gegarandeerde doorbetaling van salaris tot je 65ste (Nordholt); gouden handrukken (van Leeuwen en van Rooijen); wie hoog in de organisatie zit, bedingt met gemak de meest excessieve bepalingen.
Intussn wordt van het werkvol verwacht dat het zijn lonen matig en onder het mom van flexibilisering akkoord gaat met verslechtering van
arbeidsvoorwaarden, zoals zachtere ontslagbepalingen. Teri illustratie: Terwijl bij Philips N.V. momenteel duizenden werknemers naar de deur worden verwezen, vanwege zwakke bedrijfsresultaten, heeft het "falende" (een kwalificatie van hoogste baas Boonstra) topmanagement samen voor dik honderd miljoen gulden aandelenopties uitstaan.
Het zijn deze excessen die volgens Peter Drucker werknemers beroven van hun motivatie voor hun bedrijf door het vuur te gaan.
