Transcription
Brief van Mevrouw Mance Post, illustratrice
Amsterdam, 15 november 2005
Geachte heer Dirkzwager,
Heel geboeid en met bewondering heb ik het levensverhaal van Adriana van der Have gelezen.
Zij moet een heel intelligent meisje zijn geweest, dat ten onrechte niet in staat gesteld werd naar de universiteit te gaan.Haar doctorstitel mag wat duister zijn,---het komt haar mijns inzien honoris causa toe.
Zij was analiste; --je wordt niet zomaar hoofd van een laboratorium.
Haar levensverhaal verdient bekend te worden. Het brengt de geschiedenis tot leven.
In Amsterdam is het Vrouwen archief ( ik meen dat het zo heet). Ik denk dat zij veel belangstelling voor uw onderzoek zouden hebben.
Ik dank u dat ik dit heb mogen lezen. Met vriendelije groet, Mance Post
Amsterdam, 6 december 2005
Beste ouders in sHHK,
Mance Post is een 81 jarige vrouw, die van beroep illustratrice is. Zij heeft vele boeken van Toon Tellegen geïllustreerd.
In de banketbakkerswinkel Holtkamp kom ik haar tegen en in de loop van het gesprek vertelde zij dat ze indertijd had gedemonstreerd tegen de 2de politionele actie van Nederland in Indië. Ik heb haar toen een kopie van "Het Levensverhaal van Adriana " (via de bakker) ter lezing gegeven.
Als een voetnoot bij haar schrijven: Toen in 1958 alle Nederlanders, en ook degenen die aan de Technische Universiteit van Bandoeng werkten in het onderwijs, tot 'personae non grata' werden verklaard in Indonesië, ontstond er een vacuum. Een zo wordt Adriana "Lector Kepala" met haar analisten opleiding.
Mance Post geeft de indruk een feministe te zijn. Zij vindt dat het levensverhaal van Adriana in het Vrouwenarchief thuishoort. Ik zelf denk, dat ik het dossier wel zonder het geprint te hebben aan het NIOD en aan het Nationale Archief kan overhandigen. De Nasoetions willen geen toestemming geven voor een gedrukte versie tenzij we de twee passages weglaten. Van Mance Post mag het zonder die passages.
Echter ik vind dat ik de objectivieit dan geweld aan doe, Aadje
