Transcription
Em de Vries
Maliebaan 90
Utrecht
zondagavond Rhoon, 3 april 1983
Lm,
waanzinnig veel heb ik gedaan in het weekend. In gezelschap van mijn herinnering heb ik in de tuin vertoeft. 'Vertoeven' klinkt mooier dan 'werken', omdat er geen plichtsbetrachting aankleeft. Ik heb veel brandnetels uit de grond getrokken. Hoewel ik het een mooie plant vind, in mijn tuin is ie 'persona non grata' verklaard. Er bloeit nu één roze Helleborus. Dit soort heeft meerder bloemen aan één steel en de bloem hangt als een klokje met de bloemkroon wijzend naar beneden. Vol verwachting klopt mijn hart of er dit jaar bloeiende pioenrozen in mijn tuin zullen staan, nadat ze het verleden jaar categorisch hebben het laten afweten. Ik heb verder alle rozen verwend met koemest inclusief de "rambler-roos", die dit jaar een laatste kans krijgt van mij.
Terzijde: In Tilburg, zo vertelde mijn Brabantse vriend Ruud Verbunt, werd er eenmal per jaar een groot feest geven. Om je als meisje te mogen inschrijven voor het feest moest je aan twee voorwaarden voldoen. ten eerste: ouder zijn dan 25 jaar en ten tweede: ongetrouwd zijn. Het feest stond bekend als "Laatste Kans Feest."
Ik heb een paar rijtjes aardbeien geplant. Ik betwijfel of je dit jaar zal oogsten.
Levensvragen ! Je moet toch uitgerust zijn met enige kennis der Natuur, wil je als een Robinson Crusoe op een verlaten eiland kunnen overleven. Op dit moment schiet ik nog schromelijk te kort en prijs ik mij gelukkig, dat er in het dorp groentewinkels zijn. Alle pete-kinderen van van den Blink (Fuchsia's) hebben verse potgrond en nu kan de familie met een gerust harte naar Griekenland afreizen. De tijd dringt. Ik denk dat ik mijn 21 oktober geplante narcissenbollen nog wel zie bloeien, althans dat hoop ik. Soms twijfel ik wel eens en denk, wat moet zover weg zoeken, terwijl de plek waar ik gelukkig ben hier is. De tuin zal in volle bloei staan en ik met een hoofd vol herinneringen, die ook in volle bloei staan. Weg gaan uit Nederland is slecht voor de geest maar goed voor het lichaam. Ik durf het nauwelijks te zeggen dat ik nog twee Hedera-planten en drie Delphiniums heb gekocht. Zoals een alcoholist naar de kroeg tijgt, zo komt mijn zwakke karakter in het tuincentrum aan het licht.
Nu de mensen.
Of ik op zondag met de 'Ronde Tafel' naar de "Zwarte Markt' in Beverwijk mee wilde gaan? Afgepoeierd, te veel mensen.
Zaterdagavond speelden twee jonge mensen, een violiste en piano, een avondvullend programmama werken van o.a. Mozart, Bach, Ravel, Beethoven en nog een paar namen die niet beklijfden. Het meisje , de violiste, ± 22 jaar, heel rank van leest moest over ± 6 maanden eindexamen doen en speelde alvast nu de aan haar opgedragen examenstukken. Erg mooi klinkt een viool in een kleine ruimte. Op haar gezicht las je zo nu en dan haar emotionele betrokkenheid bij haar uitvoering van het muziekstuk, dat zij ten gehore bracht. En dan na afloop die bevrijdende glimlach. Zij studeert 6 à 7uur per dag en zal zij in deze depressieve wereld na het examen dan in
een plek hebben? Wat ellendig voor jonge mensen om zo ijverig te studeren om dan te beseffen, dat je nutteloos bent.
's-Middags heb ik eindelijk mijn cassette-recorder te voorschijn gehaald. Ik kon dat ding niet langer laten anti-chambreren, omdat ik een intense behoefte had om naar het slotkoraal van de eerste helft van de Mattheus te luisteren. Ik zal het hierbij laten.
De zeeman zwalkt over zee en denkt vaak aan zijn thuishaven. Dit weekend heb ik minstens tweemaal geleefd.
Zeker éénmaal in mijn eigen herinnering en éénmaal in. mijn alledaags bestaan. BBM
Achterneef Kees uit de Dorpsstraat vroeg mij of ik zondagmiddag met hem meeging naar het begin van de Waterweg. Het water trekt mij aan en ik vind zulke grote boten (mastodonten) boeiend om naar te kijken. Ook het feit dat een schip ergens vandaan komt, heeft iets dramatisch.
De criteria van het klassieke drama zijn 1) de éénheid van handeling en 2) eenheid van plaats. Bode's kwamen vertellen, wat er verderop geschiedde (b.v. Vosmeer de Spie in de Gijsbrecht van Vondel). In het drama van mijn eigen leven, stel ik mij een schip voor als een bode, wanneer ik zo'n 'zeekasteel"zie. Boeken zijn ook bode's. Je behoeft je niet te verplaatsen, het verhaal komt naar je toe. Zomaar wat geklets is dit. JeThym
