Transcription
Stelling: Je bent wat je je herinnert.
De herinnering is de verinnerlijking van een ervaring of van een beleving om die van hun vergetelheid en voorlopigheid te verlossen. De herinnering is de grote sorteerder van het tijdloze en van het aan het moment vluchtige. De jongere broer van de "Herinnering" heet "Herhaling". "Herhaling" zoekt altijd bevestiging van de "Herinnering," Beiden hebben ook dezelfde oorsprong, te weten: De vereniging van Chronos (vader Tijd) met Verlangen. Chronos en Verlangen hadden ieder afzonderlijk één doel voor ogen. Beiden waren op zoek, gelijk de alchimisten op zoek waren naar de steen der Wijzen om lood in goud te veranderen, naar het geheim om de tijd stil te laten staan, al was het maar voor één luttele minuut, om mee te beginnen. Hoe ze ook experimenteerden om de tijdloosheid te ontdekken, het bleek dat deze het indringenste werd ervaren ten tijde van de echtelijke vereniging. Om de schijnbare tijdloosheid daarvan te meten, hadden ze twee klokken aangeschaft: één klok om stil te zetten bij de aanvang van de vermeende tijdloosheid en een tweede om de duur van de tijdloosheid te meten. Proefondervindelijk ontdekte zij nu dat ook tijdloosheid mettertijd verstrijkt. Wel hadden ze "Tijd" gecreëerd met de geboorte van hun tweeling: "Herinnering" en "Herhaling". De tweeling zou het onderzoek naar tijdloosheid van hun ouders voortzetten. Zij begaven zich daartoe onder de mensen en zij zouden de mensheid helpen om alle goede -en merkwaardige momenten uit hun leven, als wel de gelukkige -en ontroerende momenten, opnieuw te laten beleven, wanneer zij dat zouden willen. Tijdens hun speuren kwamen zij een wonderbaarlijk soort mensen tegen, die niet door hun medemens direct als wonderbaarlijk werd herkend, te weten: De schrijvers van brieven. Zij konden "de Tijd" stilzetten. Door het transformatieproces van de verinnerlijkte beleving, of te wel de herinnering (die opgehaald en vervolgens overgebracht naar een hedendaagse context ook wel "Gedachten" genoemd worden) in op papier geschreven woorden staat de TIJD stil. Vera kwam, anno1995, gisterenavond naar Amsterdam voor een eerste bouwvergadering van mede-eigenaren van het grachtenpand Keizersgracht 702 en bracht voor mij mee een kopie van de brief d.d. november 1992, die vader Ab aan Elsberth geschreven had. Toen Vera na de vergadering weer naar Rhoon vertrokken was om zich daar te ontfermen over de haar toevertrouwde Schepselen God's in de vorm van een hond en ik (ADD) teruggekeerd was op mijn mansarde in Amsterdam, heb ik vader's brief gelezen en daarna deze heel voorzichtig bij mijn oor gehouden. De brief tikte niet. De in de brief vastgelegde tijdspanne was stilgezet door de schrijver
Rhoon, 21 januari 1995
Beste Ouders in Zwitserland,
Zie hier mijn reactie (word-processed all done by myself) op vader's brief en zijdelings ook een beetje op de brief van Oom Janus uit 1978.
Raadselachtig is het wat een mens onthoudt uit de duizend indrukken, die hij per dag ontvangt. Dat is per mens zo verschillend, vandaar dat zo'n gevarieerde belangstelling onder de mensen bestaat; wat de ontmoeting met een medemens zo boeiend kan doen zijn.
Ik laat voor het bepalen van mijn gedachten (de kip of het ei "causaliteit" van de belangstelling) oorzaak of gevolg van het onthouden van de indrukken, die men onthoudt, ter zijde.
Vele vroege indrukken moeten "Non Verbale" indrukken geweest zijn, die, hineininterpretiert, het veel latere, in woorden geformuleerde, beeld scheppen. De verteld beleving van vele decaden her behoeft niet de werkelijke, geleefde, beleving geweest zijn. Bijvoorbeeld, slechte schoolresultaten worden misschien niet overwegend (of overwegend niet) bepaald door het ouderlijke milieu. Het kan wel een factor zijn in het geheel.
Uit de vele indrukken/ontmoetingen die in je leven passeren, kan een ogenschijnlijke onbelangrijke indruk/ontmoeting bepalend zij voor je verdere leven. Achteraf besef je pas hoe belangrijk dat moment in je leven was. Voor vader was dat de ontmoeting met Bertie van der Have, een scharnierpint in je leven, zo blijkt uit je brief.
Terugkijkend, durf ik te beweren, dat ik misschien voor slechts 1% het voor mij zo bepalend toeval gemanaged heb. Het is voor velen onverteerbaar en onverdraaglijk om te accepteren dat het succes in het leven, of zo je wilt in de maatschappij, voor 99% door toeval bepaald is. Van de vele, scharniermomenten, die mijn leven rijk is, wil ik er wel één uitlichten.
Ik slaagde voor mijn candidaats-examen Rechten op voorspraak van de Pedel van de Universiteit. In de USC Almanak1964/65 stond het volgend varium: "Dirkzwager slaagde met de hakken over de Galensloot." Zoals je wel zult begrijpen, de goede man's (God hebbe zijn ziel) naam was "Galensloot.".Ik zou een hele reeks van consequenties kunnen indenken indien ik niet geslaagd zou zijn, om er enkele te noemen: niet een jaar in. de Commissie van Bestuur (Kroegcommissie van PHRM), nimmer carrière gemaakt in het bancaire bedrijf, geémigreerd zijn naar Australië en daar misschien een rijke schapenboer geworden zijn, of een nietsnut in Zuid-Afrika, mijn leven ingezet voor het mishandelde dier en had Brigitte Bardot (die zich ook inzet voor de bescherming van het mishandelde dier bekommerd) mijn pad gekruist en zou zij heel misschien jullie schoondochter geweest kunnen zijn, "God knows ?"
Kortom, de omstandigheden die zich aandienen bepalen je leven en veel, nogmaals veel wordt bepaald door toeval.
Ik las laatst dat de invloedrijkste factoren, die de werkelijkheid (waartoe wij ook behoren) vormgeven zijn: A) Alledaagsheid en B) Middelmatigheid.
Dat stelde mij gerust. De volgende generatie Dirkzwager kan zich daarin staande houden en handhaven, is mijn stellige overtuiging.
Ik wens jullie en heerlijke tijd toe met veel zon en sneeuw daar aan de voet van de Toverberg. Veel liefs en groeten, ook van Vera, Aadje
