Transcription
Manchester, 28 april 1985
Lieve Moeder
Beste Vader,
dank voor jullie beider brieven. "The good news" is dat
de brieven verstuurd waren met de foto's als herinnering aan de bijzondere jaardag's "brunch."(trouwens ik vond, dat ik op de foto in de appelboom, met Maarten op de knie, op Adriaan van der Have begin te lijken).
The "bad news" is de indicatie van een mogelijk malheur voor moeder. Wij, mensen, zijn geneigd om meteen het ergste denken, want dan kan het altijd meevallen.
"Iedereen is patiënt zolang zijn gezondheid niet bewezen is." Dit is een aforisme, meer niet.
"Iedereen is gezond totdat hij uitsluitsel gekregen heeft, dat hij ziek is", is een beter uitgangspunt.
Na twee weken kan ik iets vertellen over wat mij onderwezen wordt op the Manchester Business School.
Allereerst vertellen ze je dat je het altijd fout gedaan hebt. (Dat is prettig om te weten; beter laat dan nooit) en dat er ander te manieren zijn om naar bedrijven te kijken.
In de tweede plaats hebben ze mij eens verteld hoe je de cijfers van een bankverslag moet evalueren.
Ten derde zeggen ze je dat je toch rekening moet houden met de inflatie en ze vertellen hoe? Gemakshalve ignoreerde ik dit aspect maar. In Nederland is trouwens weinig inflatie.
Ten vierde, waar je op moet letten als een bedrijf zich "overtrade".
Verder staat de "strategie" en de niet cijfermatige aspecten van een bedrijf en de organisatie-structuur op 't programma.
Een structuur is:" Eén Chief and many Indians"
Ter illustratie: Als bij een Bank twee candidaten in aanmerking komen voor promotie op één positie, dan worden beiden voor een half uur in een kamer afgezonderd. Degene, die er levend uitkomt, wordt gepromoveerd.
Een ander oplossing is om de structuur van het bedrijf te veranderen: "Many chiefs and one Indian." In feite is het kantoor in Rotterdam zo georganiseerd, echter de "salary policy: is toch op de voorgaande structuur (one chief and many Indians) gebaseerd en iedereen weet zijn positie in het kantoor.
Vanmiddag ga ik over het Japanse bedrijf Toshiba lezen. Gisteren las en bestudeerde ik het jaarverslag van de Lloyds Bank Group. Toch lees ik ook nog wel een normaal boek. Ik las hier: "De neef van Rameau" van Diderot (1713-17840, "Leven als een vrouw" van Ann Oakley; "de Uitvreter en Titaantjes" van Nescio (1882-1961).
Kocht hier in Manchester een boekje over Spinoza. Let wel, Spinoza's (filosofie, ADD) is te moeilijk voor mij- _Ken U zelve. Mijn aankoop had als titel: "An introduction to Spinoza." "I am afraid I've to look for
"An introduction to an introduction to Spinoza."
Kocht daarom maar het pocket book: "The Symposion" van Plato (427 v.Chr - 347 v.Chr), voor de simpele geest. Ik had de "Symposion" al eens in het Nederlands vertaald gelezen, echter de Engelsen vertalen het Griekse verhaal in het Engels beter (more readable).
Terwijl ik door de "bookshop" schuifelde (dat is het heerlijke van boekwinkels dat je zonder terughoudendheid alles mag aanraken. Er zijn niet veel plekken in deze wereld waar je ongemoeid overal mag aanzitten) las ik in een boekje het volgende rijmpje:
The problem with geranium is that,
they are too red
The problem with my toast is that,
they're far too full of bread.
" De zielen van de doden zijn in de anderen, de achtergeblevenen en daar sterven zij langzaam helemaal uit", schreef Canetti (1905-1994)
Als van J.C.Schagen (1891-1985) als dichter in de vergetelheid zinkt, zinkt mevrouw van der Have op haar terrasje mee.
Alles gaat voorbij--ook vervelende onderzoeken- Ik denk veel aan je. Veel liefs en groeten, Aadje
