Transcription
'sHHK, 25 augustus 2005
Beste Aad,
Toen moeder afgelopen dagen, met har rugklachten en bronchitis het niet meer zag zitten, zei ik: "Laten wij eens terugkijken op ons geweldige leven?
Haar antwoord was: "Dat doe ik al altijd." En hierbij was deze therapie van mij mislukt.
Maar nu gaan wij dankzij de juiste medicatie de goede kant op en is mijns inziens het ergste leed geleden.
Wij kregen de joyeuze foto's, die je nam te Vinkenveen, waar Willem zijn 57ste verjaardag vierde.
En toen kwam ruwweg veel naar voren, wat nu met zijn huidige medicijn onder controle is.
Ik ga terug naar het begin van zijn Leidse tijd, waar jij zei, na zijn opname in Endegeest: "Ik zal altijd Willem blijven volgen." En dat heb je tot op heden gedaan.
Een grote bewondering heb ik ook voor Mariette. Zij moet wel ijzersterk zijn en een oneindige plichtsbetrachting. Hoe zij Willem's lievelings gerecht op zijn verjaardag maakte !
Ikzelf denk aan mijn reis naar Dublin om hem tijdens zijn vakantie te Tipperary te bezoeken. Hij verdween daar 's-nachts uit ons hotel.
Ook denk terug aan mijn autorit naar den Haag in gezelschap van de huisarts Bram Vos en wij hem daar in desolate toestand oppikten. Ik nam hem mee op een reis naar Japan, die hij, telkens in slaap vallend, meemaakte; zelfs tijdens een voorstelling in het "Bazoekie" theater.
En 'last but not least' recentelijk het bootavontuur, dat in Maassluis eindigde. En waarvoor jij je dag en nacht hebt ingezet om hem weer op de been te helpen.
En tot op heden met succes. Heel veel dank zij jou !
Wat een fijne vent is Willem in zijn gewone doen. Zijn sociale instelling is ook groot. Gezien de appreciatie, die hij kreeg voor zijn inspanning om het jeugdhuis te Rotterdam te fuseren met Schiedam
Wat een rare brief schrijf ik nu. Beginnend met "ons geweldige leven" en dan te vervolgen met te releveren, wat nu niet onze hoogste punten van ons leven waren geweest.
Maar het is wel de grote rol, die jij in Willem's leven speelt. Vader
