Transcription
"s Heer Hendrikskinderen, 23/24 Juli 2005
Beste Aad,
Hoe ouder je wordt, zoveel te meer je je gaat verwonderen. Meestal wordt dat veroorzaakt omdat je begripsvermogen de ontwikkelingen in de omgeving niet begrijpt. Om dit te camoufleren gebruik je dan maar "verwondering.".
Het zijn ook de alledaagse dingen.
Elke avond hoor ik aan het einde van de nieuwsuitzending op de tv wie die dag de étappe in de "Tour de France" heeft gewonnen. Praktisch elke dag een andere winnaar. Maar aan 't einde van de "Tour de France" in Parijs is het toch Amstrong.
De classic England--Australië testmatch, die deze week aanving op Lords (wat zou ik er graag bij zijn) werd Australië voor 190 runs uitgegooid.
Engeland stond donderdagavond op 92 voor 7.
Dat zijn scores uit mijn jeugd-wedstrijdjes. Dus verwondering. Jack Hobbs en Don Bradman zullen zich in hun graf omdraaien.
Voor mij, die in 1936/37 een jaar werkte zonder één vrije dag, Koloniale stijl, is het een fenomeen dat een specialist 8 à 10 weken per jaar op z'n post in het ziekenhuis gemist kan worden. Ook verwondering.
Met de beschrijving van de "verwondering", zijnde "vreemd toekijken", kom ik volgens het woordenboek van van Dale niet veel verder. Wat mij betreft vind ik dit veel te slap
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk, dat ik zoveel geluk in 't leven heb gehad? Dat is meer dan "verwondering."
Toeval, speelt, mijns inziens, een grootste rol in ieders leven. Zonder Albertine P., en de miraculeuze hereniging in Bandoeng en een onbekende legerarts, die mij afkeurde en wij zodoende naar Nederland konden ontkomen, was deze brief niet geschreven.
Maar zonder moeder Gonne was er ook geen Albertine. P. geweest ! Dat is geen verwondering, maar een wonder.
Voordat deze brief ter post gaat, besloten wij de 17de augustus a.s. je suggestie te volgen; met of zonder Tropisch Museum. Het geeft aan onze kanten dag speling alvorens de expeditie naar Klosters aanvangt.
Tot woensdag, wij verheugen ons op jullie beider komst. Vader (90 jaar)
