Transcription
Rhoon, 21 augustus 1980
Beste ouders,
Het is niet mijn gewoonte om terug te zien. Tot nu toe was het leven onbegrensd voor mij. Het werken op zich was een essentialia voor mijn bestaan. In de prestatie-maatschappij zou iedereen beoordeelt worden naar geleverde prestatie, dacht ik. De realiteit kwam tot mijn bewustzijn eerst in Nigeria en later ook in Engeland. Ik ontdekte de middelmatigheid in leidinggevende posities.
In een hiërarchie word je in eerste instantie naar loyaliteit -en niet naar de kunde gehonoreerd van het scheppen van: "Opportunities is the name of the game". Van de drie promoties, die ik gehad heb om tot de rangen van "Assistant Vice President" toe gelaten worden, heb ik tweemaal geërgerd er op moeten wijzen, dat het verdiend zou zijn.
Enfin, dit wist ik voor mijn operatie. (van colon carcinoom ADD). De operatie heeft mij toch aan het denken gezet: Het leven van de mogelijkheden van het bestaan zijn begrensd.
Begrijp mij goed, dit is geen klacht tegen de maatschappij of tegen mijn omgeving. Neen, eerder is het een erkenning van, zo je wilt, een berusting in hetgeen je bereikt hebt.
Op je 40ste een tussentijdse balans opmakend, wat we bereikt hebben als "assets".
1) Een AAA echtgenote + 2 gezonde kinderen.
2) Een goed "understanding" met de familie.
3) Een werkkring waarin ik mij nuttig voel.
4) goede vrienden.
5) een mieters huis+ een heerlijke tuin.
Je realiseert je deze goede dingen des levens te meer, omdat je ook beseft hebt in het afgelopen jaar, dat het leven eindig kan zijn.
Ik geloof dat het niet sentimenteel is om jullie nog eens te bedanken voor de "support" + interesse in mijn persoon + gezin deze 40 jaar. Hoeveel dit voor mij betekent is niet in woorden te beschrijven.
Veel liefs, Jullie zoon, Aadje
