Transcription
Amsterdam, 2 juni 1999
Afscheidskrabbel
Beste Floris,
Vanmiddag vertrek je naar de USA. naar Chicago. Toen we het nieuws hoorden, dat je "broodheer" je voor een stage van vier maanden naar "the New World" stuurde, als waardering en toewijding, waren wij allen, i.e. Vera, je grootouders, mijn vrienden, aan wie ik het als trotse vader verteld etc, verheugd op één na.
Enfin, je kan niet heel de wereld het naar de zin maken.
We vinden het spijtig, dat je de laatste avond voor je vertrek in een
hotelkamer moest doorbrengen. De fax van Claire aan jou werd door ons niet begrepen.
Wat bedoelt ze met "invasie"? Je ouders, die om 11.50 uur am zondagmorgen met "goodies" op bezoek komen! Zij begrijpt niet waarom je moeder verdriet heeft? Ik heb Vera weinig zien huilen in mijn leven.
Toegegeven, ik maak mij zorgen dat Claire, door haar meest ellendige situatie thuis, een web heeft gespannen, waarin je vastgelopen bent en uit compassie jijzelf je niet bevrijden kan.
Als je echt van haar houdt, accepteren we je keus.
Echter, soms komt het op ons over alsof jullie een langjarig, sleets huwelijk achter de rug hebben, waar irritaties en misverstanden elkaar afwisselen. Niet prettig om daar getuige daarvan te zijn.
Vera en ik houden van je en het is onze wens dat 'Het Geluk' in je leven alleen maar groter wordt.
Voor in 't vliegtuig een interessant boek.
Het ga je goed. We hopen van je ervaringen aan de andere kant van de grote plast te horen. Veel liefs van Vera + Aadje
