Transcription
Amsterdam, 31 oktober 1997
lm,
vandaag is weer een dag met een helder blauwe lucht en windstil; het is een weertype dat afgebeeld staat op de wikkel van een stuk Zwitserse chocolade.
De lage zon beschijnt de iep en de beuk, in de achtertuin van de Keizersgracht 702, met een goud/geel kleurig licht. Dit is een ideale herfstdag. Echter, er zijn zoveel nuances in herfststemmingen.
Ook in de herfst van ons leven hebben we prachtige dagen, totdat er weer een storm de bomen geselt en op hun wortels doet schudden en zo nu en dan doet ontwortelen. Alles neigt naar verval en alles wordt geregeerd door het verzet daartegen.
Met accumuleren der jaren in ons leven ervaren we onontkoombaar het verval van het lichaam met haar lichaamsfuncties. We hopen maar dat de groei van de GEEST het lichaamsverval compenseert.
Indachtig aan jullie bezoek (vakantie) aan de ouders van HJ wordt de stemming van deze brief wat herfstig. Ik begrijp uit het gesprek met HJ dat zijn vader aan het einde van zijn levensdraad aan het geraken is. Ik hoop wel dat er, zo nu en dan, nog mooie herfstdagen voor hem in het verschiet liggen.
Zelf werd ik de dag na jullie vertrek met spoed opgenomen in het AMC. Ademnood, longontsteking en astmatische bronchitis waren de klachten.
Aangezien de verschillende periodes in het leven van de mens (te weten: kleuter , jong kind, puber, adolescent, volwassene , middelbaar tot oud van dagen) gemarkeerd worden door "fuzzy" grenzen, vroeg ik me de laatste keer in het AMC af, of ik nog van middelbare leeftijd ben of al een oude van dagen geworden was, met de daarbij behorende delicate gezondheid.
Ook al woedt er een financiële crash op de aandelenbeurzen, als je ademnood hebt, dan zijn de materiële zorgen onbelangrijk. Schreeuwerde koppen in kranten informeerden ons dat fortuinen verloren zijn gegaan. Een zakkende aandelenbeurs is te vergelijken met een huis dat in brand staat en blussen helpt niet.
Het recept: Uithuilen.wonden likken en opnieuw beginnen.
Ik ben van mening, en het mag Marxistisch klinken, dat het de neiging van de mens is om zich ten kosten van de medemens te verrijken, hetzij door een oorlogshandeling hetzij door een handelstransactie of door een "abus de pouvoir". De kranten staan er dagelijks vol van. Altruïsme is het dunne vernis laagje der beschaving.
In de laatste twee weken las ik:"Voyage au bout de la nuit" van L.F. Celine, (1894-1961), weliswaar in de Nederlandse vertaling. Een soort Marcel Proust (1871-1922), maar dan aan de onderkant van de maatschappij of beter aan de zelfkant van de maatschappij. Hij beschrijft de schijnrechtvaardigheid en de schijnheiligheid van de maatschappij op een zeer plastische wijze. Uitzichtloze armoede en wanhoop is het deel van plebejische Parijzenaar van die dagen.
Vijf niet gefragmenteerde dagen in het AMC gaven mij de gelegenheid om het boek van Celine te lezen; dus additioneel vijf dagen diepgang.
Hebben jullie de tweede week wel een vakantiegevoel gekregen? Ik durf te beweren dat het belangrijk is om een aantal weken per jaar je te onttrekken van de door tijd geregeerde dagelijkse routine. Ingesloten alles over Roemenië; de stand van zaken in dat land per oktober 1997 voor Hendrik Jan.
Heb een leesportefeuille voor Em, maar die wil ik niet meteen na de vakantie dumpen bij de voordeur. Niet alles kan op schrift gesteld worden. Ik heb je nog veel te vertellen. Ik vind wel dat het stil is in Nederland als je op vakantie bent en ik mis het feit dat ik mijn "topics" kan toetsen aan jouw oordeel.
Welcome back, je Aadje YFe
